3 grudnia Międzynarodowym Dniem Osób Niepełnosprawnych
Dnia 3 grudnia obchodzimy Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych.
Każdemu dziecku naprzeciw – to motto określa specyfikę naszej szkoły. Od 2000 roku jesteśmy placówką z oddziałami integracyjnymi. Na każdym poziomie edukacyjnym – w klasach integracyjnych dzieci niepełnosprawne uczą się wraz ze swoimi zdrowymi rówieśnikami.
W roku szkolnym 2000/2001 zaczęła funkcjonować pierwsza klasa integracyjna w naszej szkole. Poprowadziły ją panie: Danuta Truchan jako nauczyciel wiodący i Mirosława Makul jako nauczyciel wspomagający.
Każdy instytucjonalny podział ludzi na osoby sprawne i niepełnosprawne jest sprzeczny z podstawowymi prawami człowieka i obywatela. Ten stan rzeczy regulują dokumenty prawa międzynarodowego: Powszechna Deklaracja Praw Człowieka, Konwencja o Prawach Dziecka, Karta Praw Osób Niepełnosprawnych, Konstytucja RP oraz inne.
Co trzeba wiedzieć!
INTEGRACJA
Jest modelem oświaty, przeciwieństwem segregacji dzieci sprawnych i niepełnosprawnych.
Dzieci zdrowe i niepełnosprawne tworzą jeden zespół. Łączy je proces dydaktyczny, wychowawczy i opiekuńczy.
Tak wiec kształcenie integracyjne polega na organizacji wspólnego kształcenia dzieci i młodzieży zdrowych z dziećmi i młodzieżą o specjalnych potrzebach edukacyjnych (niepełnosprawnych ruchowo, niewidzących i niedowidzących, niesłyszących i słabosłyszących, niepełnosprawnych intelektualnie, osób z autyzmem,z niepełnosprawnością sprzężoną).
INTEGRACJA W SZKOLE
Uczniowie z niepełnosprawnościami zyskują możliwość nauki w zwykłej szkole, nawiązania przyjaźni ze sprawnymi rówieśnikami, zdobycia doświadczeń w naturalnym środowisku szkolnym, uczą się akceptować swoją inność i radzić sobie z trudnościami codziennego życia. Wspólne przebywanie ze sprawnymi rówieśnikami daje motywację do pokonywania barier.
Sprawni uczniowie zyskują możliwość nauki i zabawy z niepełnosprawnymi rówieśnikami, uczą się akceptacji cudzej i własnej inności, wrażliwości, empatii, sposobów pomocy osobom z niepełnosprawnościami i dostrzegania ich zalet i walorów. Uczą się od niepełnosprawnych kolegów wytrwałości, cierpliwości, szacunku dożycie i poszanowania zdrowia.
Nauczyciele wzbogacają swój warsztat szukając rozwiązań w pracy z uczniem niepełnosprawnym, zdobywają nowe doświadczenia, stają się wrażliwszymi, cierpliwszymi i bardziej wyrozumiałymi ludźmi.
Rodzice uczniów zarówno jednych jak i drugich mają szansę poznania wzajemnie swoich problemów, radości ismutków. Zyskują większą wrażliwość na cudze potrzeby i akceptację cudzej inności.
O czym należy pamiętać!
Każda osoba z niepełnosprawnością zdaje sobie sprawę ze swoich ograniczeń. Nie należy jednak z góry zakładać, że czegoś nie zrobi i wykluczać jej z działania lub wyręczać. Starajmy się raczej stwarzać warunki odpowiednie do tego, aby osoba, mimo swoich problemów, jak najwięcej czynności była w stanie wykonać sama. Oprócz tego, że dajemy jej poczucie sukcesu i wiary w siebie, każda podejmowana przez osoby niepełnosprawne aktywność (nawet codzienne czynności) przyczynia się do ich rehabilitacji i usprawniania zaburzonych funkcji. Wyręczanie natomiast może skutkować bezradnością w dalszym życiu i prowadzić do problemów w codziennym życiu.
Zapytaj! zanim zdecydujesz się pomóc – to jest sztandarowa zasada w kontaktach z osobami z każdą niepełnosprawnością. Najpierw warto zapytać, potem działać.
Pamiętać należy zawsze o zachowaniu szacunku wobec osoby z niepełnosprawnością.
Warto mieć na uwadze!
Są różne niepełnosprawności.
Wśród osób ze specyficznymi trudnościami są osoby także z niepełnosprawnością intelektualną.
Międzynarodowa Liga na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym (ILSMH) zaleca, aby opisując specyfikę niepełnosprawności intelektualnej podkreślać, iż NIE JEST ona CHOROBĄ, ale STANEM UMYSŁU będącym efektem najczęściej uszkodzenia lub nieprawidłowej budowy ośrodkowego układu nerwowego.
U osób w stanie niepełnosprawności intelektualnej zaburzona jest zatem cała sfera orientacyjno- poznawcza, czyli myślenie, rozumienie, uczenie się i tworzenie pojęć.
Osoba z niepełnosprawnością intelektualną może mieć problemy zwłaszcza z:
– dostrzeganiem różnic i związków między tym co widzi, słyszy i mówi;
– dostrzeganiem powiązań między wydarzeniami, doświadczeniami, ludźmi, rzeczami;
– odkrywaniem znaczeń i rozumieniem znaczeń ukrytych – aluzji, przenośni, wieloznaczności;
– kojarzeniem starych spostrzeżeń z nowymi;
– przyswajaniem faktów z różnych źródeł;
– skupieniem się na jednej myśli, czynności;
– rozpoznawaniem uczuć innych ludzi;
– nawiązywaniem i utrzymywaniem kontaktów interpersonalnych;
– formułowaniem zdań, zwłaszcza własnych opinii o danych rzeczach, zjawiskach, osobach oraz wewnętrznych przemyśleń;
– mówieniem, nazywaniem i okazywaniem emocji, uczuć;
– nazywaniem i rozumieniem pojęć abstrakcyjnych;
– pisaniem, czytaniem, liczeniem;
– orientacją w czasie i przestrzeni;
– wykonywaniem czynności samoobsługowych (np. higieną, jedzeniem, doborem ubrań itp.);
– podejmowaniem decyzji;
– troszczeniem się o własne zdrowie i bezpieczeństwo;
– organizacją czasu – pracy i wolnego;
– odnalezieniem się w różnych rolach społecznych (obywatela, pracownika, rodzica, opiekuna, partnera, klienta, turysty, pasażera, członka rodziny i społeczności itp.).
Z powodu wymienionych wyżej ograniczeń osoby z niepełnosprawnością intelektualną mogą z wieksza trudnością przystosowywać się do wymogów życia społecznego, stąd też mogą potrzebować więcej czasu na wyuczenie się nowych czynności i zapamiętanie nowych informacji. Osoby z tym rodzajem niepełnosprawności uczą się najchętniej i z największymi efektami poprzez wielokrotne powtarzanie tych samych działań, a do pracy mobilizują je zachęty, chwalenie i nagradzanie.
Nie jest winą osób z niepełnosprawnościami, że mają różne trudności.
Nie można zatem wytykać im słabości, przypominać nagminnie, że różnią się od innych. Takie porównywanie, publiczne wypunktowywanie błędów i problemów, jak też swoiste piętnowanie z powodu tych trudności, zawsze sprawia im przykrość. Należy zatem być delikatnym w ocenianiu i opiniowaniu osób z niepełnosprawnościami.
Absolutnie niedozwolone jest obrażanie i wyzywanie takich osób!
Zawsze warto pamiętać o szacunku, życzliwości i delikatności. Staraj kierować się empatią! To bardzo ważne.
Pomyśl.
A co by było, gdybyś to TY miał takie problemy?
Bądźmy razem.
Równi, choć różni!
SZÓSTKA
